Αρχοντικό Σκουτέρη
Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα ο Κωνσταντίνος Σκουτέρης έφτασε από την Ήπειρο και εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή. Αργότερα έφερε εδώ τη σύζυγό του, Αλεξάνδρα. Στη συνέχεια αγόρασε το σπίτι, το οποίο αποτέλεσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας Σκουτέρη μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Σε αυτό γεννήθηκαν και έζησαν τα τέσσερα παιδιά του: ο Λύσανδρος, η Αυγή, η Δόξα και η Ευτέρπη. Το συγκεκριμένο αρχοντικό ανήκει στη δεύτερη γενιά αρχοντικών. Κυμαίνεται σε λιτές νεοκλασικές γραμμές και αποτελεί δείγμα αρχιτεκτονικής κατοικίας της νεότερης εποχής της αστικής τάξης της Θράκης παρουσιάζοντας την ατμόσφαιρα της εποχής στο μεταίχμιο του 19ου και 20ου αιώνα. Χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι ότι ενσωματώνει την εγχώρια τεχνική δομή με της ευρωπαϊκής προέλευσης. Παρατηρείται, δηλαδή ένας συγκερασμός παράδοσης και εξευρωπαϊσμού και εκσυγχρονισμού. Αυτή η ευρωπαϊκή διακόσμηση προήλθε από τις μεγαλοαστικές κατοικίες της Κεντρικής και της Δυτικής Ευρώπης, η οποία έφτασε στη Θράκη μέσω των εμπορικών κέντρων των Βαλκανίων όπως η Φιλιππούπολη, η Κωστάντζα, το Ιάσιο και η Στενήμαχος. Είχαν εισαχθεί εκεί στοιχεία που τεχνίτες χρησιμοποιούσαν από Γαλλία, Αυστρία και Ιταλία. Η μεγαλοαστική κοινωνία της Μικρά Ασίας και της Θράκης
ασχολούνταν με το εμπόριο και γι’ αυτό το λόγο συνεργάζονταν με όλα τα εμπορικά κέντρα της εποχής. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η παρουσία της Αρμενικής και της Εβραϊκής παροικίας. Η Εβραϊκή έως τον Β’Π.Π. είχε επαφές με τις αντίστοιχες στην Ευρώπη. Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι ο νεοκλασικισμός ήρθε στην Κομοτηνή μέσω των Βαλκανίων και όχι μέσω της Ευρώπης γι’αυτό το αρχοντικό έχει πολλά λαϊκά στοιχεία. Η οικογένεια Σκουτέρη διακρίθηκε στην οικονομική,
κοινωνική και πολιτική ζωή της Κομοτηνής. Ο Λύσανδρος Σκουτέρης ασχολήθηκε με το εμπόριο πετρελαίου και εξελίχθηκε σε με γαλέμπορο της περιοχής, ενώ μεταξύ άλλων διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος, μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής, Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, ενώ η Δόξα Σκουτέρη διετέλεσε μέλος της φιλοπτώχου αδελφότητος «Η Ειρήνη» και ήταν μία από τις κυρίες και δεσποινίδες που φιλοτέχνησαν την Ιστορική Σημαία της Κομοτηνής.
Ακόμη το αρχοντικό κοσμούν στολές του ζεύγους Σταμπουλίδη, που χρονολογούνται από το 1916.Πιο συγκεκριμένα ενδυμασίες που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα και μάλιστα δουλεμένες με τεχνική χρυσοκεντητικής που έλκει την καταγωγή της από το Βυζάντιο. Τα χρυσογκλαβαρικά ενδύματα είναι μια ιδιαίτερη τεχνική χρυσοκεντητικής, η οποία ξεκινάει από το Βυζάντιο από τα εκκλησιαστικά άμφια και ενδύματα, στη συνέχεια περνάει στις ενδυμασίες των αυτοκρατόρων, απλώνεται σε όλη την Ελλάδα και την Ανατολία και κάποια στιγμή φεύγει από την Ελλάδα. Επιπλέον το καφτάνι, το χάρμπαλο και το σαλβάρι που υπάρχει μαζί με το σακάκι έχουν προέλθει από την ανατολική Μεσόγειο. Η αποκατάσταση του κτιρίου άρχισε επί Δημαρχίας Παπανδριέλλη και ολοκληρώθηκε το 2004 επί Δημαρχίας Βαβατσικλή. Πέραν της γενναιόδωρης δωρεάς του κτιρίου της κας Βασιλικής Σκουτέρη-Δίντσογλου, το Μουσείο συμπληρωμένο με άλλες δωρεές πολιτών. Μέσα από την αρχική επίπλωση, τα αντικείμενα, όπως είναι η ποιητική συλλογή του Γ. Βιζυηνού «Ατθίδες Αύραι», το δίπλωμα της Δόξας Σκουτέρη, τις φωτογραφίες και υπόλοιπα εκθέματα, αποτελεί σήμερα ένα σημείο σημαντικό για τον επισκέπτη που θέλει να γνωρίσει την ατμόσφαιρα μιας κατοικίας αστικής τάξης στην Κομοτηνή και την ιστορία της πόλης στα τέλη του 19ου αι. και στις αρχές του 20ου , περίοδο ιδιαίτερη κρίσιμη και σημαντική για την ιστορία της Θράκης.
